برای دل غمگینم

از همان روزی که دست حضرت قابیل

گشت آلوده به خون حضرت هابیل
از همان روزی که فرزندان آدم
زهر تلخ دشمنی در خون شان جوشید
آدمیت مرده بود
گرچه آدم زنده بود

***
از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند
آدمیت مرده بود
بعد دنیا هی پر از آدم شد و این آسیاب
گشت و گشت
قرنها از مرگ آدم هم گذشت
ای دریغا آدمیت برنگشت

(فریدون مشیری)http://www.asroneh.com/

کاش گوشی دختر من هم مثل عینک برای مردم جا می افتاد.

کاش هیچ ناشنوایی رو هرچند بدون سمعک وکاشت حلزون کرو لال نمیگفتند.

دلم خیلی گرفته