برای دخترم

تو به ترانه جویبار کوچکی میمانی که با تب وتاب از دامنه کوهساری دل انگیز به سوی دشت روانی.

 در راه گلهای ریز وحشی خوشرنگ را ابیاری میکنی .وبا ساز خوش الهان خود پروانه های رنگین را

 به رقص وامیداری .سنگهارا میشویی وخاک نرم وتمیز را برای خود بستر میسازی .از عظمت درختان

 تناور هراسی نداری وتنه ستبر انها را نیز با شیطنت اب میپاشی.تصویر زیبای خورشید راچون تن پوشی

درخشان پوشیده ای .تو ایت ونشانه ای زیبا از پروردگار دانا وتوانایی .

 شاد باشی دخترکم.

 دوستت دارم صبای من